Ένα σημαντικό πρόβλημα της βυζαντινής αυτοκρατορίας ήταν η αποτελεσματική φύλαξη των απέραντων συνόρων της. Ιδιαίτερα δύσκολη ήταν η προστασία των ανατολικών συνόρων. Τα ανατολικά σύνορα της αυτοκρατορίας ξεκινούσαν από τον Καύκασο και τον Εύξεινο Πόντο και εκτείνονταν, ακολουθώντας τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, μέχρι τον Περσικό Κόλπο.
Οι Βυζαντινοί ανέθεσαν τη φύλαξη των άκρων των συνόρων τους σε μόνιμους φρουρούς τους Ακρίτες. Στους Ακρίτες δίνονταν δωρεάν γη για καλλιέργεια, τα στρατιωτόπια, εξοπλισμός (άλογα και όπλα) και μισθό.
Επίσης οι Ακρίτες απαλλάσσονταν από τη φορολογία. Οι «βιγλάτορες»* αυτοί παρακολουθούσαν τις κινήσεις των εχθρών και ειδοποιούσαν έγκαιρα το βυζαντινό στρατό ώστε να προλαβαίνει τις εχθρικές επιθέσεις.
Φρουρούσαν ακόμα τα περάσματα των συνόρων και εμπόδιζαν τους εχθρούς να λεηλατούν τις περιοχές αυτές. Όταν δεν πολεμούσαν, γυμνάζονταν στο τρέξιμο και στο κοντάρι. Βοηθούσαν ακόμη να οχυρωθούν οι ακριτικές πόλεις και να χτιστούν κάστρα και βίγλες* στα μέρη τα οποία φύλαγαν. Οι Ακρίτες έγιναν ονομαστοί στα χρόνια που απειλούσαν το Βυζάντιο οι Άραβες (7ος -10ος αι.).
Ο λαός τους ένιωθε προστάτες του, τους αγαπούσε και τους θαύμαζε για την ανδρεία τους. Κι έτσι ανδρειωμένους τους εξύμνησε στα ακριτικά τραγούδια. Τα τραγούδια αυτά, που μιλούν για τη ζωή και τους αγώνες των ακριτών, σώθηκαν από γενιά σε γενιά, αγαπήθηκαν από το λαό μας κι έγιναν η αρχή των δημοτικών μας τραγουδιών.
ΑΣΚΗΣΗ: Συμπληρώστε τα κενά
«Η ΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ». Πάτησε ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου