ΠΑΙΔΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ " ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑΚΙΑ ΤΗΣ ΓΥΑΛΙΝΗΣ ΑΥΛΗΣ"

 Μια ιστορία ανατρεπτική, αποκαλυπτική και ταυτόχρονα διασκεδαστική, για τη φιλία που μπορεί να προσπερνάει ακόμη και τα σύνορα ανάμεσα σε δύο κόσμους.
"Αύριο γκρεμίζουμε" είχε πει εκείνος ο άνθρωπος.
Αν δε θέλαμε να βρεθούμε μπροστά στα συνεργεία κατεδάφισης το άλλο πρωί, μόλις νύχτωνε έπρεπε να ψάξουμε με τον Τιμόθεο για άλλο σπίτι...
Άραγε ποιος θα μπορούσε να δεχτεί στο σπίτι του δυο φαντάσματα, σαν κι εμάς; Μάλλον κανείς. Ή μήπως όχι; Γιατί δεν είναι ίδια όλα τα φαντάσματα. Ούτε είναι όλα τους τρομακτικά κι εκδικητικά. Υπάρχουν και τα άλλα, σαν τον Αιμίλιο και τον αδερφό του τον Τιμόθεο, σκιές που αλλάζουν χρώματα το σούρουπο και μπορούν να κάνουν τα πιο απίθανα πράγματα, φτάνει μονάχα να καταλάβουν πως κάποιοι άνθρωποι τα νιώθουν και τα αποδέχονται, μπορεί ακόμη και να τα αγαπάνε.

Συγγραφέας  : Δικαίου Ελένη

Εκδότης  : Εκδόσεις Πατάκη - 2009

Δεν γίνεται με τις λέξεις η Αγάπη...

δεν ήμουνα ποτέ καλός σ' αυτό...

Ούτε σ' εργαστήρι ο έρωτας

κι ας είναι η χημεία θέμα δικό του...

ούτε με μηχανή, 

τη μηχανή του χρόνου....

Θέλει ακροβασία στ' όνειρο

καρδιά να κόβεις κομμάτια

ακατάσχετα να αιμορραγείς...

Θέλει εργασίες, σεμινάρια

Θέλει ένα λεπτό μαζί στο Σέντρο 

δίχως λίστα να ψωνίζεις...

κόκκινα μάτια 

κρυμμένα χαρτομάντιλα...

Μ' ανάσες,

λυγμούς,

κόμπους σ' αρτηρίες...

Με χέρια απλωμένα να ζητιανεύουν ένα ταξίδι,

ένα ταξίδι στη Βενετία

ή στον κύκλο του φεγγαριού,

ή στην μικρή Ιθάκη

σε ρεύμα αντίθετο...

Θέλει ουρανό με την κόλαση

να ταιριάξεις,

την αλλαγή της ώρας και το σούρουπο...

Και σαν οι αντοχές τελειωμένες θα ’ναι

να παίρνεις τρόπαιο

δυο χείλη γεμάτα τρικυμία

και ένα κορμί ολόγιομο σπασμούς 

κουρνιαχτό ... στη φωλιά της αγκαλιάς μου

κι η σιωπή ... φωνή να γίνεται...

Κι όταν παρηγοριά δεν θα ’χει

όταν βιαστικά φεύγει,

σαν έρωτας της Δημουλά, ανυπεράσπιστος ...

μ’ έναν ιδρώτα στα  κρύσταλλα του αυτοκινήτου

να τρέχει ακατάσχετα

να λούζει την άτυχη αγάπη...

Τον έρωτα που δεν αντάμωσε παλιά

κι ας έτρεχε σε τόπους διπλανούς

τόσο κοντά μα τόσο μακριά ...

Και περιμένοντας με λαχτάρα

 σε ρεύμα αντίθετο...

καλαμαράκι μου .....

τον επόμενο ενικό αριθμό...


"ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΨΥΧΗ ΜΟΥ....

ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ, ΓΙΑΤΙ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΙ ΕΓΩ... ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ....ΘΑ ΚΛΕΙΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΘΑ Σ΄ΑΚΟΛΟΥΘΩ."